antroposofie en apocalypse
de geschiedenis van de Michaëlbeweging sinds de dood van Rudolf Steiner
Onderstaand een Nederlandse (machine)vertaling met deepl dd februari 2025 van het laatste hoofdstuk uit het boek.
De wederopstanding van de Etherische Christus in de eenentwintigste Eeuw
Nawoord bij “de schemering en opstanding van de mensheid”
De geschiedenis van de Michaëlbeweging sinds de dood van Rudolf Steiner, een esoterische studie.
De wederopstanding van de Etherische Christus in de eenentwintigste eeuw
Rudolf Steiner benadrukte herhaaldelijk dat het de belangrijkste taak van de antroposofie is om de weg te wijzen naar een volledig bewuste ervaring van de etherische Christus, die het wezenshart is van de school en de beweging van Michaël. Maar hij kon alleen maar een toekomstige gebeurtenis voorspellen die in de jaren '30 en '40 zou beginnen en in de komende 3000 jaar zou voortduren. Zoals we in de derde lezing hierboven lieten zien, kon hij zijn werk op aarde niet voortzetten om zijn leerlingen te helpen de spirituele vermogens te ontwikkelen die nodig waren om de etherische Christus in de wereld bewust te ervaren en waar te nemen vóór 1933. Daarom was dit de belangrijkste taak van ons werk aan het eind van de eeuw, om de geesteswetenschap te verenigen met de nieuwe openbaring van de etherische Christus, en de nieuwe etherische Christusopenbaring met de geesteswetenschap.(295) Ik heb deze impuls sinds 1975 onderzocht, en dit was en is de rode draad die mij door al mijn geesteswetenschappelijk onderzoek leidt. Deze rode draad bracht mij tot de ontdekking dat sinds de overgang van de twintigste naar de eenentwintigste eeuw, en dan vooral van 2008-11, de verschijning van de etherische Christus op een duidelijke manier is veranderd, in vergelijking met Zijn verschijning in de loop van de vorige eeuw. Alle evolutionaire transformaties worden op een geleidelijke manier voorbereid. Desalniettemin verschijnt elke openbaring van een nieuw stadium van evolutie als een nieuwe spirituele gebeurtenis, omdat de nieuwheid ervan absoluut echt is. Dit geldt ook voor de evolutie van het hoogste en meest verheven wezen van onze hele kosmische evolutie tot het Christuswezen zelf. Vanaf 1933 tot 1998 openbaarde Zijn hele etherische verschijning hoezeer Hij gebukt ging onder het feit dat Hij in Zijn hart het gewicht droeg van alle slechte daden die de mensheid op aarde had losgelaten sinds het einde van de negentiende eeuw en in de loop van de hele twintigste eeuw. Dit werd in meer detail beschreven in de tweede lezing hierboven. In mijn boek, The Spiritual Event of the 20th Century, beschreef ik hoe de etherische Christus in de jaren '30 en '40 afdaalde in de zorg van het menselijk kwaad en het in Zijn hart opnam door Zich ermee te verenigen. Ik beschreef ook de lichtvolle resultaten van dit offer die werden geopenbaard in het vernieuwde etherische lichaam van de aarde. Het kon worden waargenomen in het etherische lichaam van de aarde, dankzij de spirituele activiteit van de menselijke en angelfische wezens in de School van Michaël, die voor Hem gingen en dit offer ondersteunden. Ik noemde deze nieuwe etherische wereld, die voor het eerst in de menselijke evolutie ontstond, 'de aards-menselijke zon', omdat het de eerste vrucht is van de co-creatie tussen menselijke zielen en de goden. In deze nieuwe aards-menselijke, etherische zonwereld verscheen een verbeelding die de weerspiegeling liet zien van het resultaat van deze offerdaad. Het kon worden begrepen omdat de etherische gevolgen van dit offer in het etherische lichaam van de aarde verschenen. Het was ook mogelijk om de resultaten van dit offer te ervaren, van de andere kant, in de verschijning van Zijn individuele etherische lichaam, waar het zichtbaar werd in Zijn etherische mensachtige verschijning. Op deze manier kon ik de etherische resultaten van Zijn offer van dichtbij volgen, zowel van de planetaire als van de menselijke kant. Wat men kon waarnemen met verbeeldende waarneming is een uitwendige, etherische openbaring van Zijn geestelijk wezen. Met imaginatieve waarneming alleen is het niet mogelijk om het spirituele wezen van de Christus te volgen op Zijn weg naar deze diepste kwade plaats. Om te beginnen zou men Hem alleen kunnen ervaren via Zijn planetaire etherische lichaam, enerzijds, zoals beschreven in Het Spirituele Gebeuren van de 20e Eeuw, en anderzijds via Zijn etherische menselijke vorm, zoals beschreven in De Nieuwe Ervaring van het BovenZintuiglijke.
Om de betekenis van de nieuwe openbaring van de herrezen etherische Christus in de eenentwintigste eeuw te begrijpen, moeten we de voortzetting begrijpen tussen Zijn offer in de negentiende eeuw, dat Rudolf Steiner nog kon beschrijven, en het offer in de twintigste eeuw. De nieuwe openbaring in het heden is het resultaat van de continue stroom van deze offerdaden. Hiervoor moeten we kijken naar hoe Rudolf Steiner de eerste fase van dit offerproces beschreef, dat hij 'het tweede mysterie van Golgotha' noemde, dat plaatsvond aan het einde van de negentiende eeuw: Deze zwarte bol die met de stervende zielen van de negentiende eeuw naar de geestelijke wereld werd gebracht, werd door de Christus volgens het manicheïstische principe in zijn wezen opgenomen om het te transformeren. Het veroorzaakte, voor het engelenwezen waarin de Christus zich sinds het Mysterie van Golgotha heeft geopenbaard, 'de verstikkingsdood'. Dit offer van Christus in de negentiende eeuw is vergelijkbaar met het offer op het fysieke vlak in het Mysterie van Golgotha en kan de tweede kruisiging van Christus op het etherische vlak worden genoemd. Deze geestelijke verstikking en dood die de vernietiging van het bewustzijn van een engelenwezen veroorzaakte, is een recapitulatie van het Mysterie van Golgotha in de werelden direct boven de onze... het sterven van het Christusbewustzijn in de engelensfeer in de negentiende eeuw, zal leiden tot de wederopstanding van het directe Christusbewustzijn in de aardse sfeer. Verder heeft Rudolf Steiner in de tweede lezing over dit mysterie nog een aspect toegevoegd, dat de betekenis ervan verdiept. Nu zegt hij dat de Christus eigenlijk 'verbannen' en 'verdreven' werd van de etherische wereld naar de fysieke wereld: De inspanningen van deze zielen die door de poort van de dood waren gegaan, slaagden erin - men kan het niet anders uitdrukken - de Christus uit de geestelijke wereld te verdrijven.... Hij moest verbanning ondergaan van Zijn bestaan in de geestelijke wereld. En zo werd in Hem de eeuwige wet van de geestelijke wereld vervuld, dat wat verdwijnt voor de hogere geestelijke wereld opnieuw ontstaat in de lagere wereld. Als het in de twintigste eeuw mogelijk is voor zielen om te evolueren naar een begrip van het Mysterie van Golgotha, dan is het te wijten aan deze Gebeurtenis, dat Christus, door een samenzwering van materialistische zielen, is verdreven uit de geestelijke werelden, en overgebracht naar de zintuiglijke wereld, in de wereld van de mens, zodat zelfs in deze wereld van de zintuigen nieuw begrip voor de Christus kan beginnen. Vandaar ook dat Christus nog dichter en intiemer verenigd is met het lot van de mensen op Aarde.
Deze verbanning uit de etherische wereld is de oorzaak van wat de Christus op aarde moest ervaren vanaf de jaren '30 en '40 tot het einde van de eeuw, toen de verenigde macht van de twee apocalyptische Beesten de mensheid begon te beheersen in 1933-1998. Vandaag, in 2019, is het voor het eerst mogelijk omdat Zijn recente opstanding uit dit 'graf van de beschaving' het mogelijk maakt om voor het eerst te spreken over wat Hij in dit graf heeft meegemaakt. We kunnen proberen te begrijpen wat er werkelijk heeft plaatsgevonden, als we volledig begrijpen wat Rudolf Steiner in 1913 zei, namelijk dat de Christus, nadat hij het materialistische denken van de negentiende eeuw had geassimileerd en een geestelijke 'verstikking' en bewustzijnsverlies in de etherische wereld had geleden, uit deze wereld werd verdreven, naar de fysieke wereld. We moeten dit met ons hele menselijke wezen voelen en we zullen hiertoe alleen in staat zijn wanneer onze etherische harten robuuste organen van spirituele waarneming en kennis worden. Dan zullen we beseffen dat nadat de Christus uit de etherische wereld naar de Aarde was verbannen, op de Aarde, nu volledig levend tussen levende, geïncarneerde menselijke wezens, hij een geheel nieuwe aanval onder ogen moest zien. Nu, als een etherisch menselijk wezen, levend tussen fysieke menselijke wezens in de jaren '30 en '40, werd hij geconfronteerd met de veel grotere kwade krachten, ontketend door geïncarneerde menselijke zielen, niet na hun dood in de etherische wereld, maar in de fysieke wereld.
In de loop van de eerste helft van de twintigste eeuw moest hij de volledige impact van de nieuwe krachten van het kwaad ervaren. Laten we niet vergeten dat Rudolf Steiner zei dat het resultaat van de verstikkings- en verbanningsdood van Christus in het tweede Mysterie van Golgotha in de etherwereld aan het eind van de negentiende eeuw, de 'wederopstanding van het directe Christusbewustzijn' in de aardse sfeer in de loop van de twintigste eeuw zal zijn. Hij zei dat het engelenwezen waarin de Christus zich heeft geopenbaard sinds het Mysterie van Golgotha, de drager zal worden van deze 'opstanding van het directe Christusbewustzijn' op aarde vanaf de jaren '30 en '40 van de vorige eeuw. Maar wat gebeurde er eigenlijk op aarde in die jaren na de dood van Rudolf Steiner in 1925? Wat heeft het engelenwezen ervaren, toen de tijd was aangebroken voor zijn eerdere offer om deze 'opstanding van het directe Christusbewustzijn ' in de eerste mensenzielen te veroorzaken, waardoor zij Zijn nieuwe etherische verschijning bewust kunnen waarnemen? Wat ervoer Hij werkelijk op deze manier plaats te hebben gevonden in menselijke zielen in de fysieke wereld? precies op het moment waarop de opstanding van Zijn bewustzijn op deze manier plaats had kunnen vinden in menselijke zielen in de fysieke wereld?
Wat er gebeurde was, dat juist op dit moment - het was in 1933 - Hij werd geconfronteerd met het feit dat 'het Beest dat werd bevrijd uit zijn gevangenschap in de aarde', de menselijke harten op aarde al op zo'n manier overnam, dat op het moment dat Zijn bewustzijn kon beginnen op te staan in menselijke harten - als het resultaat van Zijn tweede offer in het tweede Mysterie van Golgotha in de etherische wereld - Hij ontdekte dat het hart van de mensheid al in bezit was van het Beest. Maar Zijn opstanding zou in dit menselijke hart plaatsvinden. Daarom moeten we deze ervaring op de meest concrete en levendige manier weergeven en nu in ons etherische hart ervaren, omdat de tijd er rijp voor is. We kunnen het doen, zoals we nu zullen zien, omdat deze opstanding nu plaatsvindt, een eeuw later, onder totaal andere omstandigheden. (299) Dit is wat de Christus ervoer op dit cruciale moment, toen Hij in het 'heilige der heiligen' van de menselijke ziel - zoals Jezus profeteerde - werd geconfronteerd met de 'gruwel der verwoesting': “Dus wanneer jullie de verwoestende heiligschennis, waarover de profeet Daniël sprak, op de heilige plaats zien staan (laat de lezer het begrijpen), laat hen die in Judea zijn dan vluchten naar de bergen”. (300) Paulus beschrijft dit moment ook met grote precisie in zijn tweede brief aan de Tessalonicenzen, wanneer hij spreekt over de demonische 'wetteloze' die 'in de tempel van God zal gaan zitten en zich als God zal voordoen'.
Rudolf Steiner wees in 1910 ook al profetisch op deze tijd: De jaren 1933, 1935 en 1937 zullen bijzonder belangrijk zijn. Mogelijkheden die nu voor mensen heel ongewoon zijn, zullen zich dan als natuurlijke vermogens openbaren. In deze tijd zullen grote veranderingen plaatsvinden en Bijbelse profetieën zullen in vervulling gaan. Alles zal veranderen voor de zielen die op Aarde verblijven en ook voor degenen die niet langer in het fysieke lichaam zijn. Ongeacht waar ze zijn, krijgen zielen te maken met geheel nieuwe vermogens. Alles verandert, maar de belangrijkste gebeurtenis van onze tijd is een diepe, beslissende transformatie in de zielsvermogens van de mens. We kunnen deze nieuwe vermogens nu gebruiken om waar te nemen en te beschrijven wat er gebeurde toen in 'de jaren 1933, 1935 en 1937 grote veranderingen plaatsvonden en Bijbelse profetieën werden vervuld'. Wat er gebeurde was dat de krachten die de Christus op dat moment in Zijn hart opnam - opnieuw 'in overeenstemming met het manicheïstische principe'- niet alleen de materialistische gedachten waren die menselijke zielen na hun dood met zich meedroegen naar de etherische wereld, die op dat moment al erg genoeg waren; maar hij nam nu ook de gevolgen in Zijn hart op van de slechte daden die mensen tijdens hun aardse leven op aarde verrichtten. Maar wat er in de jaren '30 en '40 plaatsvond, kan bij nader inzien niet alleen worden begrepen als een oneindig krachtige intensivering en verdieping van de verstikkingsdood van het engelenwezen dat de krachten van de opstanding van het nieuwe Christusbewustzijn op de aarde zelf draagt. Er werd iets nieuws toegevoegd, want nu hebben we te maken met wat de Christus ervoer na deze verstikkingsdood, toen Hij de krachten van het kwaad, geactualiseerd in menselijke harten en menselijke daden, in Zijn hart opnam, op het moment dat Hij klaar was om Zijn opstandingskrachten de nieuwe vermogens tot hun bewustzijn te laten brengen, waardoor zij op Aarde Zijn etherische wezen en verschijning konden waarnemen. De nieuwe vermogens waarover Rudolf Steiner sprak, met de krachten van etherisch bewustzijn en cognitie, waardoor de eerste geïncarneerde menselijke wezens vanaf 1933 de etherische Christus hadden moeten gaan ervaren en waarnemen, werden veranderd in hun kwade tegengestelden. De Christus moest deze omkering in Zijn eigen wezen ervaren, als de kracht die de opstanding van Zijn bewustzijn in kwade krachten omkeert.
We kunnen dus op een begrijpelijke manier beginnen te verbinden wat Rudolf Steiner begin vorige eeuw beschreef over het tweede Mysterie van Golgotha, met wat er na zijn dood met het Christuswezen gebeurde. Op deze manier kunnen we het gaan begrijpen als één doorlopend proces, dat eind negentiende eeuw in de etherische wereld begon en zich in de jaren '30 en '40 en in de tweede helft van de vorige eeuw op aarde voortzette. Dit grote mysterie zal natuurlijk nog lange tijd voortdurende onderzoeken door de spirituele wetenschap vereisen, en in dit nawoord kan ik slechts een eerste uittreksel bieden van wat deze onderzoeken tot nu toe hebben opgeleverd. Het probleem is dat de concepten en voorstellingen van een 'tweede kruisiging' en 'dood door verstikking' die Rudolf Steiner toepast op het begrijpen van het tweede Mysterie van Golgotha, niet langer voldoen als we de Christus blijven volgen tot in de jaren '30 en '40. We moeten een manier vinden om de Christus te beschrijven. We moeten een manier vinden om te beschrijven hoe de verwachte wederopstanding van het bewustzijn van Christus onder de mensheid werd onderdrukt en omgekeerd tot zijn tegendeel. Het is niet nog een kruisiging of verstikkingsdood, maar iets totaal nieuws. We kunnen onszelf helpen om wat licht op dit mysterie te werpen, als we het vergelijken met de opstanding die volgde op de dood in het fysieke Mysterie van Golgotha.
Laten we ons voorstellen dat toen de herrezen Christus op Paaszondag verscheen, dezelfde wezens en krachten die Hem gekruisigd hadden Hem terugduwden in het graf waaruit Hij tevoorschijn kwam, en het zeer stevig afsloten met de zwaarste stenen. Maar dit is precies wat er gebeurde in de tweede opstanding die volgde op het tweede etherische Mysterie van Golgotha. Wanneer we de gebeurtenissen van 1933-45 observeren, realiseren we ons dat de tweede, etherische kruisiging en verstikkingsdood, die zou worden gevolgd door de wederopstanding van het Christusbewustzijn op Aarde, in menselijke harten en daden werd beantwoord door een zeer krachtige onderdrukking en opsluiting van het wezen dat het nieuwe herrezen bewustzijn van de etherische Christus draagt. In dit geval moeten we ons niet voorstellen dat de reeds tweemaal gekruisigde en (303) herrezen Christus opnieuw werd gekruisigd en gedood, maar we moeten - bij gebrek aan betere concepten - wat Zijn engel doormaakte vergelijken met het in een veel dieper, donkerder en dichter graf worden geduwd dan dat waaruit Hij net tevoorschijn kwam na het tweede Mysterie van Golgotha. De etherische kruisiging en verstikkingsdood van het tweede Mysterie van Golgotha vond plaats in de etherische wereld; uit deze etherische dood had vanaf 1933 het nieuwe herrezen directe Christusbewustzijn tevoorschijn moeten komen. Maar in plaats daarvan nam de etherisch herrezen Christus de kwade daden in Zijn hart die geïnspireerd waren door het Beest dat geïndividualiseerd was in die menselijke zielen die de Goelags, de Holocaust, Hiroshima en Nagasaki creëerden. Deze geweldige apocalyptische gebeurtenissen creëerden een nieuw 'graf' dat, in tegenstelling tot de twee eerste graven, zich in de lagere, onderaardse wereld bevond. Het graf van het eerste Mysterie van Golgotha bevond zich in de fysieke wereld en het graf van het tweede Mysterie van Golgotha bevond zich in de etherische wereld. Maar dit graf waarin het pas herrezen etherische Christusbewustzijn werd geduwd, ligt onder de aarde in de 'boze' etherische, astrale en spirituele werelden daaronder.
Onze eerlijke zelfkennis brengt ons ertoe om dit kwade graf, waarin de herrezen etherische Christus was begraven, in ons eigen lagere wezen te ervaren, wanneer we deze duistere sferen binnengaan op zoek naar de Christus in de vorige eeuw en onderzoeken wat Hij daar heeft ervaren. We moesten in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw worstelen met deze krachten in onze mensheid, om de Michaëlsvlammen van onze cognitieve krachten aan te wakkeren en ze zo te stalen, dat ze de noodzakelijke krachten van geestelijke veerkracht en uithoudingsvermogen voortbrachten. Het hele 'kennisdrama van de wederkomst' dat in hoofdstuk 5 van De nieuwe ervaring van het bovenzinnelijke wordt beschreven, is een beschrijving van dit pad. Het begint met een geïndividualiseerde recapitulatie van het tweede, etherische Mysterie van Golgotha, door de assimilatie en transformatie van de doodskrachten van het Ahrimanische intellect, en hun wederopstanding in de vorm van het nieuwe etherische Christusbewustzijn. Maar toen moesten we verder gaan, want het was onze taak om ook te onderzoeken wat de Christus in de jaren '30 en '40 had ervaren. Daartoe moesten we ervaren hoe onze 'opstanding van het directe Christusbewustzijn' wordt onderdrukt door een macht die sterker is dan de Ahrimanische doodskracht; deze veel grotere macht doodt niet alleen het etherische bewustzijn van het engelwezen dat de Christus belichaamt, verbant hem niet alleen van de etherische wereld naar de fysieke wereld, zoals in de negentiende eeuw gebeurde; hij duwt hem nog lager, in de donkerste regionen onder de aarde, of, wat hetzelfde is, in de diepten van de nieuwe krachten van het menselijke kwaad. Dit proces moet allereerst worden gerecapituleerd en geïndividualiseerd, om de noodzakelijke spirituele cognitieve krachten te ontwikkelen en in dienst te stellen van Michaël, zonder welke men het etherische verschijnen en het lot van de Christus in onze tijd niet kan onderzoeken. Maar na het creëren van dit fundament van spirituele wetenschappelijke kennis, moet ook het lot van de mensheid in de hele twintigste eeuw worden ervaren. Terwijl wij, door het kennisdrama van de Wederkomst, deelnemen aan het lot van de Christus in de negentiende eeuw en aan Zijn dood en verstikking in het Ahrimanische menselijke denken, kunnen wij Zijn beproevingen in de loop van de hele twintigste eeuw voortzetten en ervaren, omdat de Christus de drager is van de hele karms van de mensheid, omdat Hij het wezen van de mensheid is.
De twee apocalyptische Beesten die in 1933-1994 de controle over de mensheid op aarde overnamen uit de handen van Ahriman, bezitten een veel sterkere macht. Hun verenigde macht, beschreven in hoofdstuk 13 van de Openbaring van Johannes, is de directe tegenstander van de Christus, en werkt via de omgekeerde en kwade geestelijke 'ik'-krachten van de mensheid, en verwerven via hen enorme macht en gewicht. Laten we in dit verband opnieuw denken aan de hierboven geciteerde woorden van Rudol Steiner: "Aan het eind van deze eeuw [1998] zal de tijd komen dat Sorat zijn hoofd opnieuw zeer sterk zal verheffen uit de golven van de evolutie om de tegenstander te worden van die verschijning van Christus, die degenen die erop voorbereid zijn al zullen ervaren in de eerste helft van de twintigste eeuw, wanneer de Etherische Chris zichtbaar wordt.‘’ Dit is de essentie van wat we vandaag moeten onthullen, en zoals Rudolf Steiner zei, om 'mensen te worden die deze dingen begrijpen en weten hoe we de tekenen van de tijd moeten interpreteren, laten we ons leven inrichten in overeenstemming met deze drie mysteries van onze tijd het mysterie van Michaël, het mysterie van Christus en het mysterie van Sorat.
Daarom moeten we, zoals we hierboven zeiden, wanneer we dit aspect van het etherische Christusmysterie vandaag de dag proberen te begrijpen, ons voorstellen dat het herrezen Christusbewustzijn werd onderdrukt en samengeperst in het zwaarste verzegelde en dichte graf en graf, dat het daar voor altijd probeert vast te houden. Dit is natuurlijk slechts een fantasierijk beeld, dat nauwelijks uitdrukt wat er op dat moment werkelijk in het levende hart van Christus plaatsvond. Deze gebeurtenis is de eerste gebeurtenis die behoort tot het mysterie en de zending van het kwaad in het huidige tijdperk, want, zoals Rudolf Steiner in 1918 opmerkte, 'de mensheid wordt zo in het vijfde tijdperk door de krachten van het kwaad geleid tot een hernieuwde ervaring van het Mysterie van Golgotha. Door de ervaring van het kwaad kan de Christus opnieuw verschijnen, zoals Hij in het vierde post-Atlanteïsche tijdperk door de ervaring van de dood verscheen.
Maar dit betekent, concreet gesproken, dat het oneindige gewicht van alle slechte menselijke daden bij elkaar, die daarvoor geen precedent hadden, in Zijn levende hart werd opgenomen. Hij nam in Zijn hart alle enorme hoeveelheden slechte gedachten en daden op die de mensheid heeft volbracht sinds het tijdperk van het materialisme begon in de zestiende en zeventiende eeuw, en die aan het einde van de negentiende eeuw zo'n intensiteit bereikten; maar het theoretisch materialisme in de negentiende eeuw - waarvan de geestelijke effecten op de aarde in de twintigste eeuw, die na 1933 een miljard keer zo groot werden, en het wezen van de etherische Christus veroorzaakten wat alleen maar beschreven kan worden, want in de etherische wereld waren kwaadaardig genoeg - werd bij gebrek aan een adequate terminologie, een bijna fatale 'hartaanval'.
Omdat we vandaag over dit mysterie moeten spreken, hebben we geen andere denkwijze en taal. Maar we moeten ons bewust zijn van het feit, dat al onze keuze behalve het gebruik van concepten, beelden en woorden uit ons gewone denken en taal, Maar we moeten ons bewust zijn van het feit, dat al onze beelden en woorden, concepten en voorstellingen, totaal ongeschikt zijn om zulke mysteries te beschrijven en nauwelijks meer dan een zwakke indicatie kunnen geven van deze diepe werkelijkheid (309) Ons spirituele onderzoek onthult dat er vele tientallen jaren nodig waren voordat de eerste echte tekenen van genezing en herstel in Zijn etherische lichaam verschenen. Om te beginnen verschenen de tekenen van genezing rond Zijn gewonde hart en verspreidden zich geleidelijk naar Zijn hele etherische lichaam. Men kon dit vanaf 1975 op de voet volgen, omdat de onzichtbare, maar sterk voelbare, innerlijke wonden van Zijn binnenste spirituele hart zichtbaar werden gemarkeerd in Zijn uiterlijke etherische lichaam. Het herstel verliep heel geleidelijk en als men informeerde naar de oorzaak van deze genezing, kreeg men een beeld dat liet zien hoe dit stap voor stap tot stand is gekomen door alle daden van ware menselijke liefde op aarde. Om dit genezingsproces uit te leggen, worden de helende daden van liefde denkbeeldig vergeleken met zoveel kleine 'acupunctuurnaaldjes ' dat elke daad van liefde bijdraagt aan Zijn geleidelijke herstel. Toch, ondanks dit geleidelijke genezingsproces, moet gezegd worden dat hoe meer het einde van de eeuw naderde, en vooral in 1998-9, tot het begin van de nieuwe eeuw en het nieuwe millennium, men nog niet met zekerheid kon zeggen of de genezing van de Christus, in Zijn rol als het Hoger Zelf van de mensheid, in feite voltooid zou zijn. (310) Niettemin, toen men op de drempel van de twee millennia stond, tijdens de kerstdagen en -nachten van 1999-2000, kon men de eerste glimp van hoop opvangen die door de duisternis van de twintigste eeuw heen scheen; men kon voor het eerst, aan de nog verre horizon van de eenentwintigste eeuw, de eerste aards-menselijke zonnestraal zien van de dageraad van een nieuwe spirituele openbaring.
Deze straal werd elk jaar sterker en intensiveerde geleidelijk naar het midden van het eerste decennium van deze eeuw toe, om in 2008, 2009 en 2010 een geheel nieuwe etherische vorm aan te nemen. Tegen die tijd werd het licht dat uit Zijn herstel stroomde sterker en duidelijker en begon Hij op een nieuwe manier te verschijnen en te spreken, wijzend op Zijn nieuwe openbaring. Dit werd aanvankelijk alleen in de etherische wereld ervaren en waargenomen door middel van directe etherische gemeenschap. Maar sinds 2017-2019 is het ook extern actief geworden en toonde het zich als de bron van de huidige nieuwe Michaelische openbaring. Christus' etherische opstanding uit het graf van de mensheid in de twintigste eeuw, is de bron van de overvloedige stroom van nieuwe spirituele openbaringen, die in 2019 vanuit de Michaëlschool stroomt. Het werd de kern van deze lezingen en gaf ze hun titel: [in de eenentwintigste eeuw]. Er moet echter ook worden opgemerkt dat deze protitle: De Schemering van de Mensheid [in de eenentwintigste Eeuw] Er moet echter ook worden opgemerkt dat dit proces in progressieve ontwikkeling is. Een volledig herstel en een volledige openbaring van Zijn nieuwe kracht van opstanding zou pas mogelijk zijn nadat de eerste volledige 3x33 cyclus sinds 1933-45 is voltooid. Dit zal plaatsvinden in 2033-2045. Maar in 2017-2019 begon het zich ook extern te openbaren, stromend naar de aarde vanuit de etherische wereld die het dichtst bij onze fysieke wereld ligt, waarin de ware School van Michaël actief is, en deze openbaring wordt met de dag sterker. Zij streeft ernaar haar volledigheid te bereiken in de jaren '30 en '40 van de huidige eeuw, om volledig actief te worden in de opstanding van de mensheid en de Aarde in de meest beslissende tijd rond het midden van deze eeuw.
Dit betekent dat als we de moed vinden die nodig is om onze etherische gedachten, harten en wilskrachten vandaag te activeren en te openen, zoals onze lezingen hier laten zien, we een geheel nieuwe Michaëlische openbaring van de etherische Christus kunnen ervaren, en daarmee een geheel nieuwe openbaring van de werkelijke School van Michaël. Dit was niet mogelijk van 1933 tot 1998 en inderdaad, in deze vorm, niet tot 2010-2017. Maar sindsdien neemt het elke dag toe en wordt het een bron van de grootste hoop voor de toekomst van de mensheid.
Laten we deze waarheid met moed en vurige vastberadenheid onder ogen zien en met onwankelbare zelfkennis weten dat deze nieuwe hoop afhangt van het zwakste lid in de geschiedenis van de Christusimpuls sinds Hij Zijn etherische verschijning begon in 1933: De mensheid als geheel, en ieder van ons. We worden echter ook oneindig gesterkt door het feit dat in onze etherische harten, machtig geconfronteerd met alle gevoelens van hulpeloosheid en wanhoop, veroorzaakt door de nijpende situatie van de mensheid in het graf van de beschaving, de huidige actieve etherische openbaring van de pas herrezen Christus verschijnt. Hij is het krachtigste levende protest tegen het verval van de mensheid en de Aarde. Zijn kosmisch-menselijke kracht van oneindig, onoverwinnelijk geloof, hoop en liefde, werkt, schept, geneest en transformeert al het kwaad in het hoogste goed. Hij demonstreert dit protest, met alle krachten van Zijn pas genezen en herrezen wezen. En als we in onze zwakke menselijke woorden vertalen wat we vandaag kunnen zien, horen en ervaren door Zijn nieuwe herrezen verschijning in de etherische wereld, dan zouden we de boodschap die door Zijn wezen, leven en handelingen wordt geopenbaard op de volgende manier uitdrukken:
IK BEN het Zonwezen dat in de Aarde en de Mensheid leeft. Ik leef binnen jullie etherische harten. Ik verliet mijn glorieuze kosmische verblijfplaats in de zon en verruilde het voor de Aarde om de Aarde tot mijn nieuwe Zon te maken. Ik nam een menselijke vorm aan om samen met jullie, mijn menselijke broeders en zusters, op deze Zon wordende Aarde te leven, met jullie te groeien en samen met jullie onze kosmische bestemming te vervullen. Ik heb mijn hemelse Zonnekoninkrijk op deze Aarde gevestigd. IK BEN het lichaam, het leven, de ziel, de geest en het 'IK' van de Aarde en de Mensheid; en er bestaat geen macht of wezen in het hele universum dat deze Aarde van mij kan afnemen; er is geen macht in de Hemelen en boven de Hemelen, op de Aarde en onder de Aarde, die de Aarde van mij en van jullie kan afnemen, wanneer jullie je met mij verenigen. Het aanbod van al mijn liefde, leven en licht stroomt voortdurend jullie etherische harten binnen. Neem mijn aanbod actief in je hele wezen op, bemoedig en bekrachtig jezelf en je medemensen! Verenig je met mijn kosmische daden van heling en verlossing en sluit je aan bij mijn engelengastheren om samen de nieuwe Aarde-Mens Zon op te bouwen! Als we vandaag luisteren naar deze oproep - die met de dag sterker wordt - voelen we ons oneindig gesterkt en vervuld van de sterkste krachten van hoop, liefde en geloof. En deze oproep van de herrezen etherische Christus moet in ons de levende bron worden van de nieuwe Michaelische beweging in de etherische wereld en op aarde in de eenentwintigste eeuw. Deze boodschap belichaamt de essentie van het esoterische etherische 'onderricht' van Christus, dat sinds 1933 regelmatig in de School van Michael wordt gegeven en dat geen 'onderricht' is in conventionele menselijke zin, maar een levende demonstratie van Zijn wezen in levende actie. Deze demonstratie werd de bron van de nieuwe taak van de School van Michael in de etherische wereld tijdens de apocalyptische gebeurtenissen van 1933-45 en dit moet worden volbracht in de nieuwe School van Michael op aarde in de eerste helft van deze eeuw.
Zoals ik in mijn boeken en ook in deze lezingen heb laten zien, is de nieuwe etherische openbaring van de herrezen Christus niet alleen een openbaring van één enkel wezen, subliem als Hij is; het is zelfs groter dan dat, want het is een openbaring van een nieuwe Aarde en een nieuwe Hemel. Het heeft een diepgaande planetaire en kosmische dimensie. Zijn sublieme etherische wezen wordt geopenbaard als het hartcentrum van een geheel nieuw etherisch koninkrijk. We hebben dit nieuwe etherische koninkrijk van de etherische Christus een toepasselijke naam gegeven en het de 'Aardse-Menselijke Zon' genoemd. Het groeit als een nieuwe fontein van eeuwig leven binnen de snel verdwijnende levensstroom van de oude en stervende Moeder Aarde. In het hart van deze stervende Moeder Aarde plantte Hij een zaadje van eeuwig leven en vormde het stralende hartcentrum van Zijn nieuwe Zon. Dit Zon-worden proces van de Aarde is ook de wederopstanding van de oude Moeder Aarde en haar spirituele wedergeboorte. Het vindt plaats in onze etherische harten, in het nieuw geboren, etherische zonneleven van de Aarde en de Mensheid. We kunnen dit als werkelijkheid ervaren in ons hele etherische hart en lichaam. In het licht van deze ervaring kunnen we onze lezingen afsluiten met de profetische woorden van Rudolf Steiner, die meer dan honderd jaar geleden werden uitgesproken. Laten we het doen omwille van de levende voortzetting van de Michaëlstroom van de twintigste naar de eenentwintigste eeuw en de toekomstige wording van het nieuwe wezen van de Antroposofie: De tijd zal komen dat de mensen weer in de geestelijke wereld zullen kijken en daar het land zullen zien waar de stromen van ware spirituele voeding vandaan komen voor alles wat er in de fysieke wereld gebeurt.... Dit land was inderdaad ooit toegankelijk voor mensen en zal dat weer zijn nu Kali Yuga, het donkere tijdperk, voorbij is... Diep ontroerend zijn de geschriften die vertellen over dit oude land, vanwaar de Ingewijden steeds weer de nieuwe stromen en impulsen brengen voor alles wat van eeuw tot eeuw aan de mensheid moet worden doorgegeven. Zij die op deze manier verbonden zijn met de spirituele wereld nemen steeds weer hun toevlucht tot Shamballa [de Aardse-Menselijke Zon] - de naam van dit mysterieuze land. Het is de diepe bron waarin helderziende visie ooit reikte; het trok zich terug tijdens Kali Yuga en er wordt over gesproken als een oud sprookjesland dat opnieuw in het rijk van de mens zal komen. De Aardse-Menselijke Zon zal er weer zijn wanneer Kali Yuga zijn loop heeft gehad. De mensheid zal via normale menselijke vermogens opstijgen naar het land van de Aardse-Menselijke Zon..... de Aardse-Menselijke Zon is een realiteit, was een realiteit, zal opnieuw een realiteit zijn voor de mensheid. En wanneer het zichzelf opnieuw openbaart, zal een van de eerste visies die naar de mensen komt die van Christus in Zijn etherische vorm zijn... Het is Christus die de mensen naar Zijn etherische Aardse-Menselijke Zon zal leiden. Een spiritueel leven moet dan beginnen, eerst voor enkelen en in de loop van tweeduizend vijfhonderd jaar voor een groter en groter aantal menselijke wezens; daar zal de ervaring ontstaan van het land van de etherische Aards-Menselijke Zon, geweven van licht, doorstraald met licht, wemelend van wijsheid. Dit is de gebeurtenis die voor hen die de wil hebben om te begrijpen, voor hen die oren hebben om te horen en ogen om te zien, beschreven moet worden als het meest gedenkwaardige keerpunt in de evolutie van de mensheid, waardoor het begrip van de mensen van de Christusimpuls versterkt en geïntensiveerd zal worden... Hoe meer inzicht de mensen verwerven, hoe groter en machtiger Christus aan hen zal verschijnen! Wanneer hun eenmaal doordringen in de etherische Aards-Menselijke Zon... zullen zij... groeien in het rijk waar Hij voor het eerst zal worden ontmoet: het mysterieuze land van de etherische kan Aards-Menselijke Zon zien.
Aantekeningen Aharon
295. Dit is de reden waarom ik het eerste deel van mijn antroposofisch onderzoek, van mijn 21e tot mijn 36e jaar, heb gewijd aan het onderzoek naar de etherische aanwezigheid van de Christus, en dit in 1995 heb gepubliceerd in mijn hoofdboek, De nieuwe ervaring van het bovenzinnelijke.
296. De externe etherische verbeeldingswaarneming kan in de loop van de spirituele ontwikkeling verder worden getransformeerd en verdiept. Dit vindt plaats naarmate we onze eigen eeuwige spirituele individualiteit meer ervaren als een volledig belichaamde, geheel menselijke, persoonlijke ervaring, zoals ik ook in Cognitieve Yoga heb laten zien . Dan zal men meer en meer in staat zijn om de persoonlijke ervaringen van de Christus, die in een persoonlijke vorm verscheen, te begrijpen'. (GA 231, 16.11.1923)
297. GA 152, 2.5.1913. Dit is de reden waarom het spirituele wetenschappelijke onderzoek van de etherische Christusimpuls moet beginnen met het confronteren en overwinnen van de Ahrimanische krachten van de dood die actief zijn in de gewone cognitie, en moet leiden tot hun vergeestelijking tot de nieuwe verbeeldingskracht van de Bewustzijnsziel, zoals ook wordt aangetoond in Cognitieve Yoga.
298.GA 152, 20.5.1913.
299. Laten we opnieuw in herinnering brengen wat in de tweede en vierde lezing werd gezegd, namelijk dat we de etherische Christus sinds het einde van de vorige eeuw konden waarnemen, omdat we deze 'opstanding van het directe Christusbewustzijn' konden volbrengen in volledig ontwaakt aards bewustzijn. Op deze manier konden we in ons aardse bewustzijn en leven een recapitulatie en re-actualisatie bewerkstelligen van wat we in de etherwereld hebben ervaren in dit beslissende moment van de menselijke evolutie. Dit moment werd ervaren in vol spiritueel bewustzijn in de etherische wereld in 1933 en door de twaalf jaren, 193345, zoals beschreven in De Spirituele Gebeurtenis van de 20e Eeuw.
300. Matteüs 24:15-16. Jezus verwijst naar Daniël 11-31: 'Krachten van hem zullen verschijnen en de tempel en de vesting ontheiligen en het voortdurend brandoffer wegnemen. En zij zullen de gruwel oprichten die desolaat maakt'.
301. 2e Tessalonicenzen, 2:3,4,7.
302. GA 118, 25.1.1910.
303. In de tweede lezing hierboven spraken we in enig detail over wat er plaatsvond in de etherische wereld in de 12 jaren, 1933-45. Zie vooral deze paragrafen. Zie vooral deze passages: De onvertelde geschiedenis van de Michaëlsbeweging na de dood van Rudolf Steiner' en 'De wederopstanding van de esoterische jeugdimpuls'.
304. De basis voor dit onderzoek is gelegd in mijn boek De nieuwe ervaring van het bovenzinnelijke. Deze onderzoeksmethode en cognitieve praxis werd ontwikkeld door middel van de nieuwe Aristotelisch-Platonische synthese, beschreven in de vorige eeuw en de voortzetting ervan in de huidige eeuw. tweede lezing, om het verschijnen van de etherische Christus in de vorige eeuw en in aansluiting daarop in de huidige eeuw te onderzoeken.
305. Over de boze etherische, astrale en spirituele werelden onder de fysieke aarde, en hun verbinding met het etherische Christusgebeuren, zie de lezing, De Etherisatie van het Bloed, GA 130, 1.10.1911.
306. Dit is de reden waarom The Spiritual Event of the 20th Century bedoeld was als het achtste hoofdstuk van The New Experience of the Supersensible, omdat het gebouwd is op het fundament van het kennisdrama van de Wederkomst. Beide boeken samen beschrijven het hele proces dat de etherische Christus doormaakte vanaf het tweede Mysterie van Golgotha aan het einde van de negentiende eeuw, via de 12 jaren 1933-45, tot het einde van de 20e eeuw.
307. GA 346, respectievelijk 20 en 23.9.1924.
308. GA 185, 25.10.1918. En verder: 'Dit alles geeft natuurlijk geen aanleiding tot weeklagen, maar tot versterking van de menselijke energie en aspiratie naar het spirituele. Want als de mensen bereiken wat in dit tijdperk bereikt kan worden door de krachten van het kwaad in handen te nemen en ze ten goede te keren, dan zullen ze tegelijkertijd iets geweldigs bereiken: dit vijfde post-Atlante tijdperk zal voor de menselijke evolutie grootsere concepten opleveren dan die van enig ander post-Atlante tijdperk, of zelfs van enig vorig tijdperk. Bijvoorbeeld, de Christus verscheen en ging door het Mysterie van Golgotha tijdens het vierde post-Atlante tijdperk, maar pas in ons vijfde tijdperk zal het voor de menselijke rede mogelijk zijn om de betekenis van deze gebeurtenis te bevatten. In het vierde tijdperk konden de mensen begrijpen dat zij in de Christusimpuls iets hadden dat hun zielen voorbij de dood zou dragen... Het vijfde tijdperk zal een nog belangrijkere ontwikkeling brengen: de mensen zullen de Christus gaan erkennen als hun helper in de taak om de krachten van het kwaad om te zetten in het goede'. (GA 178, 19.11.1917)
309. Benadrukt moet worden dat de mededeling van dit mysterie niet zou zijn geprobeerd, als het niet in overeenstemming was geweest met de wil van de nieuwe openbaring van het Christuswezen zelf.
310. In de tweede lezing hierboven heb ik enkele van de meer uiterlijke aspecten beschreven van de nijpende situatie van de Antroposofische Vereniging en beweging aan het einde van de eeuw. Maar de diepere esoterische oorzaak van deze situatie te beschrijven is iets waarover men ook vandaag nog geen juiste woorden kan vinden.
311. Dit vond, veelbetekenend, ook plaats in Zweden, tijdens onze 'Millenniumconferentie'. Ik kon waarnemen dat ondanks alle donkere stormwolken, die zich samenpakten, verdichtten en verhardden uit de hele twintigste eeuw, er een nieuwe lichtstraal doorheen priemde. Toch bezat ik op dat moment niet de nodige cognitieve krachten om deze waarneming vast te pakken en op aarde te brengen, noch kon ik de woorden vinden om het uit te drukken in de lezingen die ik op de conferentie gaf. Zoals ik hier laat zien, veranderde dit geleidelijk tot 2008-10 in de esoterische wereld, en is het sinds 2017 een exoterische impuls geworden.
312 GA 118, 6.3.1910.
Verschillende uitspraken van Rudolf Steiner betreffende het tweede mysterie van Golgotha zijn hier verzameld. Ook enkelen die in bovengenoemde tekst (nog) niet genoemd zijn.
